تلاش برای صعود زمستانه به قله ازنادر اشترانکوه
پنج شنبه مورخه 23/10/89
اعضای تیم: مجتبی موگویی، محمد ذلقی، علی غریبی، بشیر حاجیوند به سرپرستی مصطفی خلیلی
ساعت 15/11 دقیقه صبح حرکت خود را از داخل روستای کمندان آغاز نمودیم، هوا کاملاً آفتابی بود و به علت بارش برف که به تازگی صورت گرفته بود مسیر از حجم برف کوبی بالایی برخوردار شده بود و همین امر سرعت حرکت تیم را پایین آورده بود به همین دلیل تصمیم گرفتیم به جایی حرکت در کنار رودخانه که به ابتدای آبشار تنگه ازنا در منتهی می شد و در تابستان و بهار بیشتر مورد استفاده قرار می گرفت از روی یال منتهی به سر آبشار ازنا در که در سمت راست رودخانه قرار داشت و با شیب ملابمتری ما را به روی آبشار می رساند استفاده کنیم.
ساعت 14:30 بعدازظهر به انتهای یال خاکی که به نقطه شروع تراورس ما از یال سنگی اصلی منجر می شد رسیدیم، ریزش برف در این قسمت از مسیر بهمن کوچکی را بوجود آورده بود که رد سالهای پربرف قطعاً عبور از این محل نیاز به دقت بیشتری را برای اجتناب از ریزش بهمن می طلبد.
سرانجام رأس ساعت 15:30 به محل فرود به داخل تنگه اصلی دره ازنادر رسیدیم. نصب سرکارگاه و فرود تک تک بچه ها از این ارتفاع 30 متری نزدیک به یک ساعت به طول انجامید.
ساعت 16:30 دقیقه بالاخره به دره اصلی وارد شدیم. با توجه به میزان بالای بارش برف اخیر درست همانطور که حدس می زدیم برف تمام تیغه ها و قیفهای جانب چپ و راست منتهی به دره اصلی به شکل بهمنهای کوچکتر به داخل این دره ریخته شده بود و پیشروی بیشتر به داخل دره و نصب چادر در آن مکان را با تهدید روبرو می کرد، به همین علت و برای رهایی از اما و اگرها مبنی بر ریزش بهمن تصمیم گرفته شد که محل برقراری کمپ در همین ابتدای دره و در جایی امن صورت گیرد به اندازه کافی زمان در اختیار داشتیم ولی با توجه به سایه گیر بودن مسیر دمای هوا به سرعت پایین می آمد و می بایست هرچه زودنر چادرهایمان را برقرار می کردیم که این کار نزدیک به یک ساعت به درازا کشید.
با تاریک شدن هوا ما نیز درون چادرهایمان جای گرفتیم و با توجه به اینکه به محل مورد نظر که طبق برنامه می بایست در آن جا یعنی زیر خط الرأس اصلی می رسیدیم و زمان حمله به قله را در آنجا تعیین کرده بودیم نرسیدیم که این امکان نیز به علت غیر منتظره بودن میزان برف و نوع آن میسر نشد، صعود به قله را در صبح روز بعد به علت کمبود وقت منتفی دیدیم. بنابراین تا پاس درازی از شب درون چادرهایمان به بیداری و صحبت کردن گذشت. برودت دما در این لحظات تا 25- درجه سانتیگراد زیر صفر می رسید و گویای این بود که شب بسیار سردی را در حال سپری کردن هستیم؛ و این مطلب را می شد از یخ زدن بطری آب درون چادر به خوبی فهمید. صبح روز بعد ساعت نزدیک به 9 صبح از خواب بیدار شدیم و چون سه تن از همنوردان الیگودرزی آقایان وحید گودرزی، همایون گودرزی و آقای جوکار با ما در شب گذشته تماس گرفته بودند و قرار بود امروز به این مسیر بیایند من و علی تصمیم گرفتیم که گارگاه جمع شده دیروز را دوباره برای فرود دوستانمان برقرار کنیم. این کار نزدیک به یک ساعت به طول انجامید به پایین فرود زدیم و منتظر رسیدن همنوردان شدیم.
ساعت نزدیک به 12 ظهر بود که سرانجام سرو کله بچه های الیگودرز پیدا شد و پس از فرود به جمع ما پیوستند. نهار را در کنار هم میل کردیم و چون می بایست تک تک بچه ها با حمایت سرطناب همان مسیر را دوباره صعود کنند و این کار زمان بر بود به سرعت چادرها وسایلمان را جمع آوری کرده و شروع به بالا رفتن به روی آبشار را از مسیر ثابت گذاری نمودیم ساعت 16 بعد از ظهر بود که سرانجام آخرین نفر نیز به بالای کارگاه رسید.
بچه ها از روی پای کوب در حال برگشت بودند و من(مصطفی) و علی غریبی در حال جستجو برای یافتن گوشی همراه علی آقا که طبق معمول باید در هر برنامه چیزی را گم نماید از پروسیک بگیر تا کلاه طوفان، میخ، تیرک چادر، کارابین و... مشغول بودیم که این کار مانند پیدا کردن سوزن در انبار کاه می نمود و من نه نگران گوشی گران قیمت که نگران آن روزی بودم که علی گره سرکارگاه را از یاد ببرد.
جستجوی بی نتیجه ما به جایی نرسید ساعت نزدیک به 17:30 دقیقه بود که به روستای کمندان رسیدیم و خاطره دل انگیز صعود دیگری به اشتران را در یادمان سپردیم.
تهیه گزارش : مصطفی خلیلی
عکسهای یادگاری:
نظرات شما عزیزان:
موضوعات مرتبط: گزارش صعود به قله ازنا در ، ،
برچسب‌ها:
آمار
وب سایت: